गज़ल – डीजीटल दु:ख..

मी इश्यूंसवे ती रात्र जेव्हा जागली,
मला माझीच कीव याया लागली ।

दु:खे किती डीजीटल नाना परीची,
आय टी त मज भोगाया लागली ।

किती मी त्या लेट्नाईट्स मारल्या,
ती मला ‘ उल्लु ‘ म्हणाया लागली ।

जमले कधी मला न वेळ पाळणे,
बायको लग्नाआधी वैतागली ।

सेन्ड रिसीव्ह करून थकले हात माझे,
सॆलरीची मेल का रागावली ।

पुन्हा पडले स्वप्न जॊब सोडण्याचे,
पुन्हा ती सी.व्ही. बघाया लागली ।

नियतीचा कोड सारा गंडलेला,
नशीबी एरर दिसाया लागली ।

विसरले ते ओठ मुग्ध हासणे,
स्माईली खोटी हसाया लागली ।

मी विसरलो भाषा सर्व बोलण्याच्या,
मित्रहो मज ‘जावा’ कळाया लागली ।

सवय झाली रोज आता जागण्याची ,
दुपारी मज झोप याया लागली ।

इश्यूंमुळे बॊस पुन्हा भडकला,
शिव्यांची मग तोफ त्याने डागली ।

ले ऒफ ची पुन्हा पसरली अफवा,
मंडळी अ॓सेंट चाळाया लागली ।

झाडले चारचौघांत जेव्हा बॊसने,
कंपनी मज ओळखाया लागली ।

स॓लरीची फिगर उमगली जेव्हा,
ती रोज माझ्याशी हसाया लागली ।

एवढी दु;खे पचवली मी ‘मुक्या’ने,
पण आय टी मज जड जाया लागली ।